من مهربان ندارم ::: نا مهربان من کو

شخص مقدّس مآبی خدمت حضرت صادق ( ع ) عرض کرد : برخی از کسانی که می گویند ما از دوستان اهل بیت هستیم مرتکب گناهان متعددی می شوند ، آیا می توانیم به آنها فاسق بگوییم ؟ حضرت ( ع ) که چهار زانو نشسته بودند به حال غضب درآمده و فرمودند : پناه می برم به خدا که کسی به دوست ما فاسق بگوید ( حضرت ارتکاب گناهان را انکار نفرمود ) عرض کرد : پس چه بگوییم؟ حضرت ( ع ) فرمود : اگر خواستید می توانید بگویید فاسق العمل . خود آنها فاسق نیستند ، عمل فسق از آنها سر می زند . عرض کرد : بالاخره با این گناهان عاقبت آنها چه می شود ؟ حضرت فرمود : در زندگی دچار ابتلائاتی از قبیل فقر و بیماری می شوند و در آن تنگنا خدا به آنها ترحّم می نماید و آنها را پاک می کند و می بخشد و پس از مرگ به بهشت می روند . عرض کرد : اگر نشد چه ؟ فرمود : در لحظه جان دادن وقتی دیدند دستشان از همه عزیزانشان کوتاه می شود ، در فشار جان دادن خداوند به آنها ترحّم نموده ، آنها را پاک کرده و می بخشد و به بهشت می روند . عرض کرد : اگر نشد چه ؟ فرمود : وقتی در غربت و تنهایی قبر و عالم برزخ قرار گرفتند در آن فشار ، خدا به آنها ترحّم نموده ، آنها را پاک کرده و می بخشد و به بهشت می روند . عرض کرد : اگر نشد چه ؟ فرمود : در روز محشر در آن شرایط هولناک که قرار گرفتند در آن شدّت و فشار ، خدا به آنها ترحّم نموده ، آنها را پاک می کند و به بهشت می روند . عرض کرد : اگر نشد چه ؟ حضرت ( ع ) دوباره به حال غضب در آمدند و فرمودند : اگر نشد به کوری چشم دشمنانمان خودمان می آییم و شفاعتشان می کنیم و دستشان را می گیریم و به بهشت می بریم .